Rennen, lopen, rushen,deze woorden staan niet in Miesjes woordenboek (en maar goed ook).
Bij Mies (met Down) moet alles stap voor stap en heel dikwijls ook nog met meerdere tussenstapjes! Maar voor Mies is geen berg te hoog, geen brug te ver, een klein duwtje en ze raakt er wel!
Laatst moest ze kousen aan (er wordt hier binnenshuis heel veel op blote voeten gelopen, papa incluis) voor één of ander uitstapje. 'Ik doe dat zelf wel mama', zei ze, en 'o wonder' Mies trok haar kousen aan (en ik heb daar niet eens op geoefend met haar!!!!!!!!!!!!)
Dat zijn zo van die kleine dingetjes die je zo ontzettend gelukkig maken!
Running, speeding, rushing...
not for my daughter Mies (the one with Downsyndrome), she is very slow in everything, needs to take her time, has to learn step by step, and sometimes also some steps in between! But she is very courageous , she would climb everyone mountain, would cross every bridge , just needs that little push...
Lately I wanted to put on her socks ( as we are mostly barefoot inside our house) to go somewhere. But she said: "mummy, I can do it myself" and 'Good heaven' she putted on her socks, all by herself! unbelievable, we never never practised this.!!!
This as one of those things that really makes my day and gives me a warm feeling inside!
