Madonna in Vlaanderen

Na Madonna is het nu de beurt aan Els Schelfhout om adoptie in diskrediet te brengen. De CD&V-senatrice bekrachtigt het beeld dat adoptie niets anders zou inhouden dan het uitkiezen van een kindje in de onuitputtelijke supermarkt van de derde wereld.
(lees meer hier.)

Adopteren via voogdij

Als voorzitter van de Vereniging voor Kind en Adoptiegezin (VAG vzw),de belangenvereniging van kandidaat adoptanten en adoptiegezinnen, wil ik namens de beheerraad en de meer dan duizend leden van VAG u onze mening en verontwaardiging meedelen met betrekking tot de acties van mevrouw Schelfhout in het kader van het adopteren van een jonge Congolees jongetje.

Ons inziens is mevrouw Schelfhout 100% legaal te werk gegaan om een Congolees jongetje om humanitaire redenen naar België te brengen. Wanneer zij echter de intentie had om het kind te adopteren is er een fundamenteel probleem.
Alles wijst erop dat Mevrouw Schelfhout en vermoedelijk ook haar man de intentie hadden om het kind te adopteren. In dit geval heeft zij met het voogdijschap gepoogd om de adoptieprocedure en de adoptiewet, waarvan haar partij aan de grondslag ligt, te omzeilen.
Dit omzeilen is ontegensprekelijk alleen mogelijk doordat zij wegens haar politieke status een dergelijk visum om humanitaire reden voor dit kind heeft kunnen bekomen.
Moeten alle kandidaat adoptanten, die al dan niet reeds jaren aan het wachten zijn op een adoptiekind, nu naar een land reizen waar men de Belgische ambassadeur kent of goede relaties heeft met de dienst vreemdelingenzaken?

Nu moet de baby nog geadopteerd worden. Het visum is slechts 12 maanden geldig. De adoptieprocedure vergt een voorbereidingscursus en selectieprocedure. Mevr. Schelfhout zal het kind zeker niet terugsturen, dus zo’n voorbereiding en selectie is overbodig gezien de beslissing reeds is genomen.
Men heeft in deze duidelijk het recht in eigen handen genomen en autonoom beslist dat men een goed adoptiegezin zal zijn. Met andere woorden de adoptiewetten zijn gemaakt voor iedereen maar niet voor de politicus zelf of zijn er uitzonderingen voor zeer zwaar zieke kinderen.
Moeten politici juist niet het voorbeeld geven hoe wetten moeten nageleefd worden. Blijkbaar mevr. Schelfhout niet, erger nog als adoptiemoeder en senator is ze zelf van geen kwaad bewust. Het lijkt mij zeer onwaarschijnlijk dat dit allemaal niet goed doordacht en niet voorbereid zou zijn. Tenzij de kennis van een adoptiemoeder-senator over de adoptiewet zeer beperkt is en dit stemt ook tot nadenken.

Iedereen weet dat binnen enkele dagen er niemand meer spreekt over deze niet gevolgde adoptieprocedure en dat om humanitaire redenen het visum van de baby wel zal verlengd worden tot de adoptie op één of andere wijze is geregeld. Niemand zal het over zijn hart krijgen om dat weesje en schattig kindje terug te sturen naar een land in oorlog. Of is het net niet juist opdat dergelijke gevoelsuitingen niet beslissend zouden zijn bij het kiezen van een adoptiekind dat de adoptieprocedure werd opgesteld. Je adopteert nooit een baby of peuter maar een persoon met zijn cultuur, die groot wordt en voor altijd uw adoptiekind is. Juist hierom is voorbereiding en selectie noodzakelijk vooraleer je een kind naar België brengt.

Bernard Van Steenkiste
voorzitter Vereniging voor kind en Adoptiegezin
www.adoptievlaanderen.be